Categorie: blog

db-561

“Stop met zeuren!”

Samengevat was dat de veelzeggende reactie van een onbekende, toen ik, maanden geleden, een blog slaakte over de mentale waterstand rond m’n eigen lippen.

Sindsdien heb ik daar niet meer over durven schrijven.

Terwijl bij de ander de ene na de andere zon in het water scheen op de socials, volgde hier wolk op wolk, schaduw op schaduw.

Opstandig als ik van nature ben, berust ook ik niet ‘zomaar’ in Zijn beleid… Genade is nodig, ook om niet te zeuren.

Maar als ik ’t thematiseer, dan verlegen om woorden voor wat maatschappelijk moeilijk bespreekbaar is: psychische (on)gezondheid.

db-560

De Bossche Grote Kerk (11/12)

Ook de Bossche protestanten herdenken dit jaar een jubileum. Het tweehonderdjarig bestaan van het kerkgebouw. Dat kwam er omdat Napoleon de toenmalige Hervormde Kerk (nu: Sint-Jan) contra-reformeerde.

Twee eeuwen later is ook de Bossche Grote Kerk niet langer Hervormd, maar PKN en behoort de Brabantse hoofdstad geografisch tot de kleine (Hersteld) Hervormde Gemeente van Heesbeen.

Maar het Hoofd der Kerk – en dat geldt, ook over de Bossche kerkmuren heen, voor alle ware gelovigen – is Dezelfde: Christus.

Gelukkig wie door Hem vergaderd, beschermd en onderhouden wordt – ook bij het klimmen der jaren. Van harte toegewenst!

db-559

28-11-2017

De tomatensoep die avond was erg lekker. Dat mocht ook wel, want voor die prijs kon ik normaal gesproken wel vier dagen eten. En dit was slechts het voorgerecht – op uitnodiging van een oude vrind.

Het kopje ziekenhuissoep daags daarna was culinair anders en beduidend goedkoper. Maar de smaak onbeschrijfelijk: onverdiende goedheid van Gods sparende en bewarende Hand in de nacht daarvoor.

Toen stond er namelijk een autowrak, midden op Autobahn – zonder licht of wat-dan-ook. Achtergelaten door onverlaten. Nog steeds voortvluchtig…

’t Was een harde botsing. Details, letsels, nasleep zal ik u besparen, maar niet dat de Heere bewaarde!

db-558

Stil aan de overkant…

Toen mijn weleerwaarde ambtsbroeder – vertrouwelijk – het woord ‘scheppingsorde’ gebruikte, was het land te klein. Bakken bagger werden hem vliegensvlug toegedicht – zo boos was de roze tornado die, nodeloos, ontstak.

In Qatar viel het h-woord wel en vallen ook de mensen…

‘Damage in the mind’ oftewel: ‘mentaal defect’* of ‘geestesziekte’*, aldus de lokale WK-ambassadeur.

Dat etiket raakt ook mij. Evenals de nu veelzeggend pijnlijke stilte van ‘woke’-zijde.

Toch maar goed dat de regenboog – verbondsteken van de God van de Bijbel – op de bebloede Qatarese (slag)velden niet misbruikt wordt.

Israëls Wachter, bekere ons tot Hem!

________

* vertaling: NOS

db-557

Dankdag voor gewas en arbeid

Uitzonderlijke droogte in de zomer – geen boer(envlag) kon het keren, maar de Hemel gaf nog zaaiing, opwas en oogst.

Handen lagen vol zorgen in de schoot. Moe van corona, verslagen door rampen, leed, oorlogsgeweld of drukkende zorgen, maar kregen kracht van Boven, en gingen arbeidzaam uit de mouwen.

En als het (even) niet kon, zorgde Hij voor andere handen – ter ondersteuning of vervanging.

Bovendien was er nog hét Woord wat uitging in de wereld en niet ledig wederkeerde, maar deed wat Hem behaagt, ten zegen en ten oordeel.

“Dankt God in alles.”* Biddend in crisestijd.

______________

* 1Thess. 5:18

db-556

Bossche Reformatie (10/12)

Zoekend naar wat reformatorische sporen, kwam ik telkens mezelf tegen. Spiegelend in een etalagevenster, een regenplas, of hier als een schaduw voor mijn eigen voeten.

Nu ben ik beslist géén overblijfsel van de Bossche Reformatie, maar wel de eerste bij wie het anno nu beginnen moet.

Met het verjaren komen we soms aardig vast te zitten in eigenwijze patronen en snode systemen. Is reformatie onmogelijk?

Reformator Christus gaat nóg door met de Schrift te openen, het geloof te planten en Zijn hart- en levensvernieuwende genade toe te passen.

Van harte toegewenst – ook als je niet jarig was.

db-555

De wereld is plat

Daar kom ik ronduit voor uit. Dat geloof ik niet, maar weet ik zeker. De wereld is zo plat als het oude dubbeltje. En dat wil ik ook graag zo houden.

Maar een beetje diepgang dan? Oké, vooruit, mits het einde goed is, alles hetzelfde blijft of ik erop vooruitga. Want ik ben het middelpunt van die platte wereld…

Ondertussen is de aarde rond. Ben ik níet de Spil van de geschapen werkelijkheid, maar Hij, Die ook mij op Zijn bolvormige aarde het aanzijn gaf.

Dát geloof geeft diepgang. Ook versus (eigen) wereldse plat- en oppervlakkigheid.