Of het wel veilig was? Daar had ik zo mijn twijfels over, maar juist daarom moest het. Van Hogerhand gedrongen. De naaste ten nutte – gebonden aan Schrift en belijdenis.
Formeel bleek het veilig. Niemand waagde zich eraan conform Matth. 18:15.
Informeel brak een hel los, vol geschreeuw, intimidatie, leugen en bedrog. Eigen werken des duivels (vgl. HC zondag 43).
En die formele veiligheid dan? Die keek weg toen ik – tegen kerk- en scheppingsorde in – gekielhaald werd…
Dat ik in die zeven jaren niet verging, dank ik alléén aan de Heere, Die vasthield – zelfs toen ik overmand werd door de( )pressie.
Neêrlands polder ligt er gehavend bij. Met de verkiezingsuitslag heeft het land zich nog verder op het heilloos spoor van de achteruitgang begeven.
Nog even en dan zal het (wellicht) weer zo zijn, zoals het vóór Willibrord en Bonifatius was: een donker stuk laagland, vol on- en bijgeloof. Alsof het Evangelie er nooit toe wist door te dringen…
Nóg is het niet zover, want morgen – de rustdag – mag het Licht zelfs in de polderlaagte nog verkondigd worden. Dan wordt de Stem van het Water des Levens, met Zijn eeuwige Zegen, gevreesd, aanbeden en gehoord.
Daar sta je dan. Met een stemformulier zo groot als een badhanddoek en een potloodje. Zwevend in het stemhokje, in een kerkgebouw.
Zeker, er zijn passender locaties te bedenken – ook met het oog op het antichristelijke gehalte van veruit de meeste lijsten.
Maar in gedachten zag ik de mus en de zwaluw zweven. In de richting van Zijn altaren. Dáár hadden zij hun Thuis gevonden.
Coram Deo toen toch maar een kruisje gezet – vóór het leven.
Met een zucht naar Omhoog. Niet voor vier, veertien of vierentwintig zetels, maar om hemelse wijsheid en onmisbare zegen voor alle honderdvijftig afgevaardigden!
Het lijkt tamelijk geruststellend om het staatkundig gereformeerde oranje bovenaan te zien verschijnen na het invullen van diverse stemhulpen – de ongemakkelijke incluis.
Toch is een rood kruisje bij het oranje van lijst 11 voor mij steeds minder vanzelfsprekend geworden.
Het dilemma? Terecht geeft de partij hoog op van de scheppingsorde. Maar in de praktijk worden de eigen beginselen, juist op dit punt, niet gehandhaafd of gepraktiseerd. Dat wringt…
Tegelijk moge het maar een aansporing zijn, om het van Hoger dan oranje (of wat ook) te verwachten. Als kleuren vervagen, blijft Hij Dezelfde, Die leeft én regeert in eeuwigheid!
Er valt weer heel wat te kiezen. De partij voor de dood gaat achter meerdere lijsten schuil en zal wellicht zelfs op een ruime Kamermeerderheid kunnen rekenen.
Een christen is echter geen partij (meer) voor de dood. Maar van en vóór het leven.
Met alle rafels, raadsels en gebrokenheid die er (sinds de zondeval) mee verbonden zijn, weet hij/zij er zich géén heer en meester over. Of de mens nu ongeboren, beperkt, kerngezond of stokoud is, ons leven behoort en ligt in Hogerhand!
Kies je? Wees dan geen partij voor de dood, maar geef leven stem.
Op het woord van Johannes de Doper “Zie, het Lam Gods” was visser Andreas zelf als een vis gevangen in (en bevrijd door) het net van het Evangelie van de grote Visser der mensen.
Vervolgens mocht hij ook zelf het net leren uitwerpen. Dat begon dicht bij huis. Het was zijn eigen broer die hij als eerste bij Jezus bracht.
De jarigen van februari wens ik toe om, net als Andreas, gevangen (en bevrijd) te mogen zijn of worden door het Woord van het Lam. Dan ga je nooit alleen, zelfs in ’t donker niet.
Goede vangst toegewenst!
–
DEUTSCH
–
Andreas (2/12)
Auf dem Wort des Johannes der Täufer: „Siehe, das Lamm Gottes“, wurde der Fischer Andreas selbst, wie ein Fisch, im Netz des Evangeliums, vom großen Fischer der Menschen eingefangen (und befreit).
Danach durfte er lernen, wie er auch eigenhändig das Netz auswerfen sollte. Das begann nicht weit entfernt, sondern ganz nahe. Es war sein eigener Bruder, den er als erster zu Jesus brachte.
Ich wünsche mir, dass die Jubilare des Februar, gleichermaßen wie Andreas, vom Wort des Lammes eingefangen (und befreit) sind oder werden. Dann gehst Du nie alleine, gar auch im Dunkeln nicht.
Twee redenen nopen mij ertoe hier toch iets over het Fonds op te merken.
Allereerst: mijn welgemeende dank voor alle (anonieme) bijdragen in het afgelopen jaar. Een zeer gewaardeerde steun in de rug! Of het nu in de boekenkast, aan het bureau of anderszins mogelijkheden schiep: ik wil er langs deze weg heel hartelijk DANK voor zeggen!
Ten tweede: het Fonds heeft een nieuwe bankrekening. De oude IBAN komt (medio april) te vervallen, omdat Moneyou stopt met het aanbieden van betaalrekeningen.
Zwei Gründe geben aktuell Anlass, dass ich hier doch etwas über den Fonds schreiben möchte.
Zuerst: mein aufrichtiger Dank für alle (anonymen) Beiträge im vergangenen Jahr. Eine sehr geschätzte und anerkannte Unterstützung! Ob es im Bücherregal, am Schreibtisch, oder auf andere Weise Möglichkeiten erschuf, ich möchte recht herzlich dafür DANKE sagen!
Zweitens: der Fonds hat ein neues Bankkonto bekommen. Die alte IBAN endet (voraussichtlich im April), da die Bank „Moneyou“ das Anbieten von Girokonten demnächst einstellen wird.
Weitere Informationen über den Fonds, die neue IBAN, und den Schwerpunkt für 2021 finden Sie (bislang nur auf Niederländisch) unter: https://www.hominee.nl/fonds-hominee/
Dit jaar wil ik bij de verjaarswensen de twaalf apostelen langsgaan. Te beginnen met Simon Petrus.
Een felicitatie met hem op de achtergrond is niet zo moeilijk. Alleen al zijn rotsvaste belijdenis wens ik alle jarigen van januari van harte toe.
Niet altijd ging het in Petrus’ leven over rozen. Er waren ook doornen, distels, stormen en inktzwarte tijden. Echter, en dat was Petrus’ Fundament, de liefde van zijn Meester hield hem vast – tot het einde toe!
Dat deze liefde opbloeien mag in het nieuw begonnen levensjaar, wens ik de eerste jarigen van 2021 van harte toe!
–
DEUTSCH
–
Simon Petrus (1/12)
Dieses Jahr möchte ich bei den monatlichen Gratulationen zum Geburtstag die zwölf Apostel entlang gehen. Beginnend mit Simon Petrus.
Eine Gratulation mit ihm im Gedanken ist gar nicht so schwierig. Alleine schon sein felsenfestes Bekenntnis, wünsche ich allen, die im Januar Geburtstag hatten, vom Herzen!
Petrus Leben war aber nicht immer auf Rosen gebettet. Es gab auch Dornen, Disteln, Stürme und stockfinsterer Zeiten. Doch, und das war Petrus Fundament, die Liebe seines Meisters und Herrn hielt ihn fest – bis zum Ende!
Dass dieser Liebe im neuen Lebensjahr erblühen möge, wünsche ich den Erstjährigen des 2021 recht herzlich!
Alle tien waren ze, met hun lampen, de bruidegom tegemoet gegaan. Vijf zonder, en vijf maagden met olie. Allen vielen ze in slaap.
Te middernacht klonk het: “Zie, de bruidegom komt, gaat uit, hem tegemoet.”
Vijf olielampen lichtten op en gingen, met hun draagsters, achter de bruidegom aan de bruiloftszaal binnen.
“Onze lampen gaan uit,” zeiden de dwaze vijf, zich spoedend om olie… Maar te laat!
De deur werd gesloten.
Eenmaal gaat de oneindige avondklok in. Wijs wie dan, met de Bruidegom, Jezus Christus, binnen is. Buitenste duisternis voor dwazen…
Waakt, Hij komt!
–
DEUTSCH
–
Die Ausgangssperre des Himmelreichs*
Alle zehn waren sie, mit ihren Lampen, dem Bräutigam entgegen gegangen. Fünf ohne, und fünf Jungfrauen mit Öl. Allesamt schliefen sie ein.
Zur Mitternacht klang Geschrei: “Siehe, der Bräutigam kommt; gehet aus, ihm entgegen!”
Fünf Öllampen leuchteten hell auf und folgten, samt ihren Trägern, dem Bräutigam hinein zur Hochzeit.
“Unsre Lampen verlöschen”, sagten die fünf Törichten, und eilten um Öl zu kaufen… Aber zu spät!
Die Tür ward verschlossen.
Einmal fängt die unendliche Ausgangssperre an. Klug sind diejenigen, welche dann, mit dem Bräutigam, Jesus Christus, hineingegangen sind. Äußerster Finsternis, Dunkelheit für Törichten…
Nooit gedacht, dat ik de vijfhonderd zou halen. Met enige regelmaat (van klok of depressie) vraag ik me af: hoe lang nog? Is niet alles al minstens één keer gezegd?
Gelezen wordt het wel, daar zit ik niet over in. Microscopisch wordt er gestadig naar muggen gezocht. Om te ziften – en waar het zo uitkomt, slikt men hele kamelen door…
Doe ik het daarvoor? Welnee!
Wel voor mensen. Met gebrokenheid, gebreken en gebrekkigheden. Met zorgen, ziekten of zwarigheden. Voor wie eigenlijk niet?
Bovendien: als dienaar van het Woord van de Ander. Voor anderen. Op hoop van Zegen!
–
DEUTSCH
_
Jubiläum in Krisenzeit (1)
Nie gedacht, dass ich es bis fünfhundert schaffen würde. Regelmäßig, ob von der Uhr oder die Depressionen bestimmt, frage ich mich: wie lange noch? Wurde alles bisher nicht schon mindestens einmal gesagt?
Es wird gelesen, darüber mache ich mir keine Sorgen. Mikroskopisch wird fortwährend nach Mücken gesucht. Zum Sieben – dabei verschluckt man ganzen Kamele, wo immer es denen so passt…
Schreibe ich deswegen? Sicherlich nicht!
Aber für Menschen. Mit Zerbrochenheit, Mängeln, und Zerbrechlichkeit. Mit Sorgen, Schwächen oder Schwierigkeiten. Für wen eigentlich nicht?
Obendrein: als Diener des Wortes des Anderen. Für anderen. In der Hoffnung auf Segen!
