Auteur: DB

db-541

Вагенінген*¹

Zeg het maar niet tegen Wageningers, maar als hun stad in een envelop zou passen, stuurde ik die meteen op. Met als bestemming een adres ergens ten oosten van Dnjepropetrovsk.

Net als bij ons zou het in Oekraïne dan rechts van het midden liggen.

’t Is niet dat ik van Wageningen af wil, maar ik gun de Oekraïners eenzelfde plek: waar de aanvallende bezetter de capitulatie tekent…

Laten, zolang Wageningen onverzendbaar is, stenen gestuurd worden. Opdat het land, nog liever gisteren dan vandaag, aan zijn eigen Готель світ*² bouwt.

Mét gevouwen handen.

__

*¹ Wageningen

*² Hotel De Wereld

db-540

Bossche bewegwijzering 4/12

Terwijl (om het de oprukkende Russische occupanten te bemoeilijken) de wegwijzers in Oekraïne verdwenen, dook het Cyrillisch schrift in het Bossche straatbeeld op. Ondanks de treurige achtergrond van een misdadige oorlog, vermoedelijk een novum in de Bossche geschiedenis!

Wie wat te vieren heeft, heeft meestal geen opvang nodig – tenzij voor gasten.

Maar een plek waar je bij leven, welzijn, tegenspoed en dood veilig bent, kan niemand ontberen. In Cyrillisch schrift of op z’n Bosch’: dé Wegwijzer wijst in alle talen naar Boven toe.

Wie in april verjaarde, beveel ik deze Opvang hartelijk aan. Вітаю*

__

* Oekraïens: Gefeliciteerd!

db-538

Boetsja

Op de klank af moest ik meteen aan het Engelse woord ‘butcher’ denken. Veelal betekent dat slager, maar het wordt soms ook met moordenaar of afslachten vertaald.

Boetsja: in één slacht van onbekende voorstad van Kyiv, tot wereldwijd toonbeeld van de slopers- en slachtersmentaliteit van de Russische occupanten.

De beelden zeiden meer dan duizend woorden. Ze branden nog na op ons tot tranen toe geprikkelde netvlies.

De stem van het slachtdadig vergoten bloed roept naar Omhoog. Geen ‘butcher’ zal in dat Gericht, waar zelfs zijn hart hem aan moet klagen, rechtvaardig zijn voor Gods gezicht.

Gedenk. Ontferm. Geef vrede.

db-537

Bosch’ blauw-geel (3/12)

Zelden waren de maartse luchten zo zonovergoten geel en zo hemelsblauw blauw als in de afgelopen maand. Even zelden lag er, sinds laatste wereldoorlog, zo’n grauwe schaduw over Europa.

Terwijl een kleurloze Rus zijn tirannieke staart roerde, kleurde het elders in de wereld blauw-geel. Tot in het Bossche toe. Ik hoefde er maar amper de straat voor over te steken.

Vredig verjaren – het was ineens niet vanzelfsprekend. Evenzo het feit dat de (gele) aarde ons (levens)huis nog droeg en het (hemelsblauwe) uitspansel ons nog overkoepelde. Immers, wat onderscheid ons van Oekraïense naasten?

Een vredig nieuw levensjaar toegewenst!

db-536

Oost, West: fout, best

Dat is kortgezegd het wereldbeeld waarmee ik opgroeide. Het verviel met het vallen van de Muur en het openschuiven van het IJzeren Gordijn. Die oosterlingen zouden ‘we’ wel even tot bovenste, beste, brave westerlingen transformeren…

Mijn perceptie van het Westen heeft sindsdien alleen maar aan ‘wit’ ingeboet. Overigens niet zodanig, dat ik me nu achter de zwarte tafel van het oorlogszuchtige Kremlin schaar!

Maar dat het Westen – na de aanvankelijke hoopvolle ommezwaai richting Oekraïne – nu niet verder schijnt dan toezien en wat handreikingen, is teleurstellend.

Daar mag best een tandje bij, als blaffen tekortschiet. Vóór vrede!

db-535

DA

Sinds er geen partijen meer zijn die, in grondslag en praktijk, overeenkomen met het belijden van de Hervormde Kerk, is het telkens weer afwegen: pragmatisch stemmen (op iets dat nog wat lijkt) of toch blanco?

In ’s-Hertogenbosch is de keuze niet reuze. Er is maar één ‘christelijke’ partij die meedoet bij de gemeenteraadsverkiezingen: het Democratisch Appel.

Het c-tje is onherkenbaar, maar pragmatisch zit er weinig anders op – zo dacht ik.

Tot ik de stemmingsuitslag over de abortuspil bij de huisarts zag. De hele DA-fractie bleek voor…

Mij rest vandaag geen stem, dan die om genade tot ons aller Schepper.