Na Pasen werd de (vanwege de zondeval) gesloten Hemel tweemaal geopend. Beide heilsfeiten herdachten we de afgelopen meimaand: Christus’ Hemelvaart en Pinksteren (uitstorting van de Heilige Geest).
Voor beide heilsfeiten vloeide het bloed van de Middelaar aan het kruis. Dat was de prijs om Zijn uitverkoren Kerk vrij te kopen van zondeschuld en -straf, om hen in de hemel plaats te bereiden, én om door Zijn Geest woning te maken in hun harten.
Een woning dáár straks (niet met handen gemaakt, eeuwig bij God) en hier nu, het is onmisbaar om niet oneindig ‘dakloos’ te blijven. Hartelijk toegewenst!
‘Voor Beatrix.’ Zo sprak wijlen de oud-gereformeerde ds. Joh. van der Poel, rond 30 april 1980, in een preek over Psalm 72:1.
Dát mag ook heden wel gezegd worden vanwege Z.M. Koning Charles III – mét insluiting van de bede die volgt: “Give the king Thy judgments, O God, and Thy righteousness unto the king’s son.”*
Immers, alléén in de weg van Zíjn rechten en inzettingen, is voor koningen, regeringen, landen, volken én kerken, Zegen te verwachten.
Zo zij het daarom aan gene, maar ook aan deze van de Noordzee. Ook ‘voor Prinses Beatrix’ zoon’: Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander.
_____
* Psalm 72:1b “O God, geef den koning Uw rechten, en Uw gerechtigheid den zoon des konings.”
Steenrots-hard was het ‘plafond’ van het graf waarin de Heere Jezus gelegd werd. Voor het natuurlijke verstand was het voorbij met de Rabbi uit Nazareth…
Maar: ten derde dage is Hij opgestaan. Hij leeft!
En daarom leven wij nog; verjaarden ook de jarigen van april.
Want het Gods welbehagen gaat door, gelukkig (dat is: onophoudelijk en doeltreffend), door de Hand van de levende Heere Jezus.
Hoe? Door mensen te trekken uit de duisternis (van zonde en dood), om hen te brengen tot (en te houden bij) het Licht (van Zijn genade en Leven).
‘k Weet ditmaal niet goed wat te schrijven. ’t Meeste kwam hier al meermaals voorbij.
Wat vermurwde, zit diep. Maar helpt het om dat opnieuw voor andermans voetlicht te halen? Binnen een context van toedekken, wegkijken? Helaas de praktijk bij zoveel grensoverschrijdende misdragingen…
Ook veel ‘bekers koud water’ droogden allengskens op. Vergeten beslist niet! Maar mettertijd schenen ‘t druppels, of bleef de plaat gloeien(d)…
Om over mijn gebrekkige zelf, het kruis-in-kwestie en de daarmee verbonden strijd, nog maar te zwijgen.
Gelukkig volk, voor wie (omvallend met anderen en zichzelf) dé NAAM uit Psalm 9, in waarheid, waarde kreeg!
“Rood, wit en blauw zijn de kleuren van de vlag”, zo zong ik als al kleuter ter gelegenheid van Koninginnedag. Van boven naar beneden, in die volgorde – dat was volstrekt helder. Slechts een enkeling maakte zich er met een (verticale) Franse slag vanaf…
Anno nu is dat anders als je ‘s Vaderlands driekleur wapperend aan de einder ontwaart…
’t Is te hopen dat dit heden terugkeert tot het ‘oude normaal.’
Uiterlijk én hart-elijk:
“Tot God wilt u begeven, Zijn heilzaam Woord neemt aan”*
Dat Zíjn Banier Neêrlands Vorst en onderdanen genadig bedekke, Zijn eer hier wone.
Maart viel dit jaar in de lijdenstijd. De weken voor Pasen waarin we het lijden en sterven van de Heere Jezus gedenken. Lijden wat (eerbiedig bedoeld) eigenlijk geen ‘plafond’ kende.
Het was immers de eeuwige toorn van God over de zonde, die Hij plaatsvervangend droeg voor al de Zijnen. Onuitsprekelijke benauwdheid, smarten, verschrikking en helse kwelling onderging Hij tot Hij zei: ‘Het is volbracht.’*
Nee, zo’n lijdensweg zij de jarigen van maart niet toegewenst. Wel om daarvan behouden (dat is: gered) te worden, door het geloof in ‘het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt.’
Terwijl het stof van de uitslag neerdwarrelt, bedenke men, dat het precies dat is: stof. Tot spreken, schrijven, zwijgen. En wellicht hier en daar ook tot koerswijziging inzake stikstof ofzo.
Wie zal het zeggen? BBB? Of Hij Wiens maaksel wij zijn?
De Heere, Híj regeert, weet en is gedachtig, dat wíj stof zijn….!
Me dunkt, de afgelopen week biedt genoeg stof voor de hand in eigen boezem. Nog meer stof om schuldverslagen tot Hém weer te keren, biddend om genade en ontferming. Vanwege afval en verval, óók bij de verwaterde ‘c’ en de aftakelende ‘g’.
Wat het worden zal vandaag, blanco of staatkundig-gereformeerd, ik weet het nog niet. Wel, dat er een stemopdracht is aan alle inwoners: het gebed.
Voor állen door wier hand het God belieft om ons te regeren, zowel vandaag als in de toekomst – Deo volente.
Want als zij het mijn stem, mijn wijsheid of de hunne moeten doen, dan komt er weinig van terecht. Hoogstens een zeepbel, een luchtkasteel en minstens alles wat tegen God en de naaste neigt.
Dat Hij hen (en ons) daarom Wijsheid geve, en doe wederkeren tot Hem en Zijn heilzame geboden, om Jezus’ wil!
Goddeloos rechts is waar ik bij uitkwam na het invullen van één van de vele kieswijzers. De lezer moge schrikken, maar eigenlijk past dat wel…
Met name het adjectief, want rechtsom of linksom, ‘goddeloos’ doet het goed in stad Mensenziel. Geen wonder dus, dat ook ik daarbij uitkwam.
Toch hoop (en bid) ik om ervoor bewaard te worden om daar het rode kruisje te zetten. Niet alleen aanstaande woensdag, maar telkens weer – Deo volente.
Immers, partijen die Schepper, schepsel en schepping miskennen, zullen provinciaal en in de Senaat hét Spoor bijster blijken. Rechts– én linksom.
Wees dus wijzer!
–
Verkiezingen (2)
Dat gezegd zijnde, is de keuze niet reuze. Evenmin gemakkelijk.
Ja, maar de oudste partij van het land rekent toch met Schepper, schepping en de daaraan ontleende orde? Zeker, wat beginselen betreft, wel. En terecht!
Maar in de praktijk hebben die (staatkundig) gereformeerde beginselen steeds minder zeggingskracht. Gaat men (vaker) wegen die daar haaks op staan. Helaas is dat niet ‘de daad bij het woord voegen’….
En dat allemaal om des kiezers gunst?
Ware ’t niet beter de Heere om Zíjn gunst te smeken? Onzerzijds geheel onverdiend. Tegelijk zo onmisbaar. Ook voor land en volk, provincie, waterschap en senaat!
