db-561
“Stop met zeuren!”
Samengevat was dat de veelzeggende reactie van een onbekende, toen ik, maanden geleden, een blog slaakte over de mentale waterstand rond m’n eigen lippen.
Sindsdien heb ik daar niet meer over durven schrijven.
Terwijl bij de ander de ene na de andere zon in het water scheen op de socials, volgde hier wolk op wolk, schaduw op schaduw.
Opstandig als ik van nature ben, berust ook ik niet ‘zomaar’ in Zijn beleid… Genade is nodig, ook om niet te zeuren.
Maar als ik ’t thematiseer, dan verlegen om woorden voor wat maatschappelijk moeilijk bespreekbaar is: psychische (on)gezondheid.