(c) pixabay (dot) com
db-539
VIII-baan
Eindeloos lijkt de traumatische achtbaan waarin ik, woorden gevend aan het onuitsprekelijke, terechtkwam.
Uit menig schijnvroom hart (k)welden kwade gedachten, doodslagen, boosheden, bedrog, lastering, hovaardij en onverstand op.
Aan wal schreeuwden beste stuurlui, dat ik het schip (ook) maar moest verlaten. Alsof dat een optie is als je van een ongelukkige kerkelijke arbeidsongeschiktheidsvoorziening afhankelijk bent…
Acht jaar achtbaan. Met gebreken en tekorten.
Een wonder – géén verdienste – dat ik ondanks alle pressie, modder én depressies niet voorgoed uit de bocht gevlogen ben.
“Vermogen wij ook iets, zulks alles komt, o Heer’!
Van Uw goedheid, die onz’ bescherming is bevonden;”
(uit Psalm 89:8 Dath.)
_____
Link naar het coming-out artikel van destijds:
https://www.rd.nl/artikel/558893-zwijg-niet-langer-over-homoseksualiteit
